پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

محمدجواد کاشی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است که از دوره مشروطه تا انقلاب اسلامی، نسبت بین جمهوریت و اسلامیت مطرح بود. در مشروطه جمهوریت محور قرار گرفت و اسلامیت بعنوان ناظر مطرح شد و در انقلاب سال 1357، اسلامیت محور قرار گرفت و جمهوریت بعنوان ناظر بود. اما در هر دو انقلاب، در هر دو یک ساختار متمرکز قدرت شکل گرفت که نه توجهی به ملاحظات جمهوریت داشت نه اسلامیت.چرا که مردمان عصر مشروطه هنوز از وضع رعیت بیرون نیامده بودند. مردمان دوران انقلاب نیز توده بی‌شکل شهر و روستا بودند . این در حالی است که در واقع امر، جمهور، پذیرش فردیت به مثابه شهروند مسئول است. کدام اسلام یا ایرانیت می‌تواند به جای همبستگی‌های مبتنی بر تبلیغات و فشار هنجاری، فردیت را تصدیق کند و همزمان حس تعاون و دگرخواهی برانگیزد؟ برای خلق جمهور، هر کس به سهم خود باید مدد کند. همه مواریث تاریخی و فرهنگی در این شمارند. این بار در پاسخ به نسبت میان جمهوریت و اسلامیت، باید به قاعده هرم اجتماع سیاسی اندیشید نه راس آن.

در نیم قرن گذشته شریعتی همواره در کانون توجهات بوده و به بهانه‌های مختلف، او، اندیشه‌ها و آثارش موضوع نقد و نظر قرار گرفته است. نویسنده «کویریات»، هم در زمان حیات و هم بعد از مرگ مشکوکش بیرون از خاک وطن، مورد اقبال بود. چه آن زمان که فریاد «پدر، مادر ما متهمیم» در حسینیه ارشاد شنیده می‌شد، و چه آن وقت که آتش ارشاد خاموش شد و خاکسترش بر جلد کتاب‌ها نقش «علی، حقیقتی بر گونه اساطیر» و «حسین وارث آدم» زد.

اصلاحات را نمي‌توان محدود به زمان خاصی کرد و یا تاریخی بر ایجاد و تشکیل آن نوشت، اصلاحات به نوعی همزاد بشر و از ابتدای خلقت اغاز شده است و توقف ناپذیر و بازگشت ناپذیر است. وقتی خداوند اراده مي‌کند که جانشینی در روی زمین قرار دهد مسلم بدنبال خون ریزی و ناپاکی و تباهی نیست چنانکه با اعتراض فرشتگان مبنی بر این که موجودی پدید مي‌آوری که تباهی کند و خونها بریزد و ما تو را به پاکی مي‌ستائیم و تقدیس مي‌گوئیم؟ مي‌فرماید من چیزهایی مي‌دانم که شما نمي‌دانید.